مؤمنمی‌بیند؛ کافرهم می‌بیند. مؤمن می‌شنود؛ کافر هم می‌شنود.
فرق این دو در دیدن و شنیدن نیست؛ فرق آن‌ها در اندیشیدناست.
مؤمن مخلوقات را به دید آیات الهی می‌نگرد؛ اینکه این‌ها به‌خودی‌خود به وجود نیامده‌اند؛ اینکه مدبری دانا و حکیم آن‌ها را تدبیر می‌کند؛ و اینکه هیچ‌یک از آن‌ها بیهوده آفریده نشده‌اند؛ ولی کافر فقط به دیدن قناعت می‌کند و دیگر به خالق، مدبر و هدف از خلقت آن‌ها نمی‌اندیشد :
« آیا در زمین گردش نکرده اند تا دل هایى داشته باشند که با آن‌ها بیندیشند، یا گوش هایى که با آن‌ها بشنوند؟ حقیقت این است که چشم ها کور نیست، بلکه دل هایى که در سینه هاست کور است ».