بی‌جهت نیست که فاطمه سلام‌الله‌علیها « أُمّ أبیها » (مادر پدرش) نامیده شد؛ چرا که رفتار آن حضرت با پدرش رسول خدا صلّی‌الله‌علیه‌وآله در ایثار و ازخودگذشتگی بمانند رفتار یک مادر نسبت به فرزندش است.
زمخشرى که یکى از مفسرین بزرگ اهل تسنن است، در تفسیر کشاف روایت کرده:
«عن النبی صلى اللَّه علیه و سلم أنه جاع فی زمن قحط فأهدت له فاطمة رضى اللَّه عنها رغیفین و بضعة لحم آثرته بها» [1]
در زمانى که قحطى رخ داده بود، فاطمه (س) پدرش رسول خدا صلّی‌الله‌علیه‌وآله را بر خویشتن مقدم داشت و دو چانه خمیر نان و یک تکه گوشت براى آن حضرت فرستاد.